بررسی کتاب پیدایش (آیات سوم تا پنجم)
آیات سوم تا پنجم: خدا فرمود:"روشنایی بشود." و روشنایی شد. خدا روشنایی را پسندید و آن را از تاریکی جدا ساخت. او روشنایی را "روز" و تاریکی را "شب" نامید. شب گذشت و صبح شد. این، روز اول بود.
خدا آسمان ها و زمین را از نیستی آفرید. به عبارت دیگر، ماده از هیچ خلق شد. زمین پس از خلقت، "بی شکل و خالی" بود. از آیه سوم تا 31 خدا در شش مرحله به این هرج و مرج (بی شکل و خالی/ غیر مولد و غیرمسکونی) سامان می دهد و از آن جهانی را پدید می آورد که امروز شاهدش هستیم.
خدا فرمود
خدا با دستانش نور را شکل نداد، بلکه او فقط گفت:"روشنایی بشود" و روشنایی شد. او گفت و شد. خدا توسط گفتارش همه چیز را آفرید و به آن ها موجودیت و هستی بخشید. ما نیز می توانیم توسط ایمان و اعتماد به خدا، غیرممکن ها را ممکن سازیم. ما به خدایی ایمان داریم که عالم هستی را از نیستی آفرید.
در اولین مرحله (روز) خلقت، نور آفریده می شود: نور خلق شد و از تاریکی جدا و متمایز گردید. نور نوعی انرژی است و می تواند به طریق های مختلف تولید شود. تولید نور محدود به خورشید و ستارگان نیست (ستارگان و خورشید در مرحله/روز چهارم آفریده شدند). کیهان شناسان معتقدند که عالم هستی با انفجاری پر حرارت آغاز شد و نور درخشانی پدیدار گردید.
فرضیه انفجار مهیب (بیگ بنگ) و کتاب مقدس
فرضیه انفجار مهیب (بیگ بنگ) بر روی این فرض پی ریزی شده است که همه چیز در عالم، آغازی داشته است. در این فرضیه چنین عنوان می شود که تمامی مواد در عالم کنونی در نقطه متراکمی گرد آمده بودند. انفجار شدیدی به وقوع پیوست و تمامی مواد این منبع از نقطه مبدا به سمت خارج آن پرتاب شده اند. حرکت دور شونده کهکشان ها با سرعت فزاینده نتیجه انفجار مهیب است. به علاوه، تشعشع بسیار خفیف که توسط سفینه های فضایی اندازه گیری شد، مشخص می کند که در گذشته، انفجاری به وقوع پیوسته است که به دنبال آن تشعشع ساطع گردید.
عناصر اخترشناسی و شرح کتاب پیدایش در کتاب مقدس یکی است. زنجیره رویدادهایی که منتهی به انسان گردید، به طور ناگهانی و مشخص در لحظه معینی از زمان، آغاز شد، در یک درخشش نور و انرژی. با این توصیف، این سئوال مطرح می شود:"چه علتی این معلول را به وجود آورد؟ چه کسی یا چه چیزی ماده و انرژی را در عالم هستی قرار داد؟" و علم به این سئوالات پاسخ نمی دهد. کتاب مقدس می گوید:"در ابتدا، خدا آسمان و زمین را آفرید."
روشنایی بشود
در مرحله اول، برای سامان بخشیدن به هرج و مرج و ایجاد نظم و ترتیب، بایستی نور به وجود می آمد. این همان کاری است که خدا در زندگی ما نیز انجام می دهد. پولس درباره درخشش نور انجیل در ذهن انسان ها چنین نوشت:"شیطان چشمان اشخاص بی ایمان را بسته است تا نتوانند نور پرجلال انجیل را ببینند و معنی پیغام ما را درباره جلال مسیح که چهره قابل رویت خدای نادیده است، درک کنند. همان خدایی که فرمود:"نور از میان تاریکی بدرخشد"، نور خود را در دل های ما نیز تابید، تا درک کنیم که این نور پر جلال اوست که از چهره عیسی مسیح می درخشد" (دوم قرنتیان فصل چهارم آیات سوم تا ششم). جذابیت پول، قدرت، لذت و اعتقادات غلط، بخشش رایگان خدا را در نجات انسان بی اهمیت جلوه می دهد. کسانی که مسیح را رد کنند و زندگی دنیوی را ترجیح دهند، شیطان را خدای خود ساخته اند.
مسیح فرمود:"من نور حیات هستم، هر که مرا پیروی کند در تاریکی نخواهد ماند، زیرا نور حیات بخش راهش را روشن می کند" (یوحنا فصل هشتم آیه 12). یوحنا می گوید:"زندگی جاوید در مسیح است و این زندگی به تمام مردم نور می بخشد" (یوحنا فصل اول آیه 4). گناه، تاریکی جاودانی را به ارمغان می آورد. مسیح به این جهان آمد تا امید و نور حیات جاودانی خود را به تمام بشر ارزانی دارد. زندگی جاودانی، خریدنی نیست، بلکه می توان آن را به عنوان هدیه دریافت کرد. عیسی این هدیه را فقط به کسانی می دهد که طالب آن باشند.
وقتی نور مسیح در زندگی انسان شروع به تابش کند، هرج و مرج و آشفتگی رخت برمی بندد و آرامش، امید، شادی و پیشرفت جایگزین می شوند. مسیح به عنوان خالق جهان، با گفتن یک عبارت کوتاه، شکست و نومیدی را از زندگی انسان خارج می کند.
مسیح نه فقط خالق عالم هستی است، بلکه پسرخداست. او نجات دهنده انسان ها است. او می تواند به سلول ها، ملکول ها و اتم ها دستور دهد و باعث تغییر و تحول شود. مسیح نه فقط خالق جهان است، بلکه قادر می باشد زندگی شما از نو بسازد. این است خدای ما. او زندگی را شکل می دهد. او زندگی را از نو می سازد. او قادر است هر کاری در زندگی تان انجام دهد.
کلام خدا می فرماید:"مسیح چهره دیدنی خدای نادیده است. تمام هستی به وسیله عیسی مسیح به وجود آمد، یعنی هر آنچه در آسمان و زمین است، دیدنی و نادیدنی، همه به وسیله مسیح و برای جلال نام او آفریده شدند. پیش از آن که چیزی به وجود آید، او وجود داشت و قدرت اوست که که عالم هستی را حفظ می کند" (کولسیان فصل اول آیات پانزدهم تا هفدهم).
روز اول
عبارت "روز اول" عامل به وجود آمدن زمان شد.
آیا منظور از روز در آفرینش، 24 ساعت بوده است یا دوران طولانی؟ باید توجه داشت که "روز" در زبان عبری به هم به معنای بیست و چهار ساعت است و هم اشاره به زمان نامعلوم دارد. این زمان نامعلوم می تواند میلیون ها سال باشد. البته عده ای ممکن است اعتراض کنند که آیا خدا میلیون ها سال لازم داشت تا آدم را خلق کند، در حالی که در یک چشم به هم زدن، آب خالص را به شراب تبدیل نمود ( یوحنا فصل دوم آیات ششم تا دهم)؟ در پاسخ باید گفت که ما در دوران آفرینش حضور نداشته ایم، اما آیا مراحل شکل گیری یک جنین تا مرحله نوزادی، در یک لحظه انجام می گیرد؟ آیا شما دیروز صبح متولد شده اید؟ در وسط برگزاری مراسم عروسی، ناگهان شراب تمام شد. حضار منتظر شراب بودند و شرایط به گونه ای نبود که در مراحل زمانی، شراب تولید شود.
در ضمن واژه روز در کتاب مقدس دارای معانی متعددی است. مثلا در پیدایش فصل اول آیه پنجم روز به جای نور به کار رفته است. در فصل دوم پیدایش آیه چهارم، روز به همه دوره آفرینش اشاره دارد. در متن هایی مثل کتاب یوئیل فصل سوم آیه هجدهم و اعمال رسولان فصل دوم آیه بیستم، "آن روز" به معنی همه دوره مسیحیت است. در مزمور نود آیه چهارم و دوم پطرس فصل سوم آیه هشتم، یک روز را در نظر خداوند چون هزار سال قلمداد کرده اند. فراموش نکنید که در سیارات دیگر یک روز دارای زمان های متفاوتی است و مشابه بیست و چهار ساعت سیاره زمین نمی باشد.
موضوع اصلی در کتاب مقدس این نیست که آفرینش جهان چقدر طول کشید، بلکه این است که خدا چگونه آن را خلق کرد. خدا جهان را به شیوه ای منظم خلق کرد (او گیاهان را قبل از روشنایی به وجود نیاورد و یا انسان را قبل از حیوانات خلق نکرد). خدا انسان را به عنوان موجود منحصر به فردی آفرید که قابلیت ارتباط با او را داشته باشد. هیچ مخلوق دیگری نمی تواند ادعای داشتن چنین امتیاز استثنایی را بکند.
آفرینش جهان طبق روایت کتاب مقدس، هماهنگی شگفت انگیزی با علوم زیست شناسی و جانور شناسی کنونی دارد.
نکته جالب این که در روز هفتم اشاره به طلوع و غروب نشده است. برخی از کارشناسان معتقدند که ما هم چنان در روز هفتم زندگی می کنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر