پنج نمونه رشد کلیسا در کتاب اعمال رسولان فصل های اول تا یازدهم
کتاب اعمال رسولان، ادامه ماجرایی است که لوقا در انجیلش شروع کرد و مدت زمانی حدود 30 سال بعد از صعود مسیح را در بر می گیرد. در این مدت کوتاه، کلیسا تاسیس شد و خبر خوش نجات به سرتاسر دنیای آن روزگار یعنی امپراطوری های روم و پارس رسید. توما به قلمرو امپراطوری پارس رفت و تا هند سفر کرد و خبر خوش انجیل را به مردم آن دیار رساند.
کسانی که انجیل را موعظه می کردند، مردمانی معمولی با نقص ها و محدودیت های بشری بودند، اما روح القدس به آن ها قدرت داد تا کلیسا را تاسیس کنند.
کتاب اعمال رسولان از جایی شروع می شود که اناجیل خاتمه می یابند. این کتاب گزارشی است از خدمات رسولان و کار روح القدس. کلیسا که از اورشلیم پا گرفته بود، استحکام پیدا می کند و به سرعت رو به رشد می گذارد. سپس با آزار و اذیت شدیدی روبرو می شود که منجر به پراکنده شدن ایمانداران به مناطق مختلف می گردد. در اثر این پراکندگی، سامری ها ( که نتیجه ازدواج یهودیان با غیر یهودیان در چند قرن قبل از میلاد بوده اند) ، و غیر یهودیان پیغام انجیل را می شنوند و ایمان می آورند. در این پروژه، به پنج نمونه رشد کلیسا در کتاب اعمال رسولان فصل های اول تا یازدهم می پردازیم:
یک. کلیسای اورشلیم (اعمال فصل های اول تا هفتم)
فرمان عیسی مبنی بر ماندن در اورشلیم و جدا نشدن از آن (اعمال رسولان فصل اول آیه هشتم)، فقط برای دریافت روح القدس بود. پس از روز پنطیکاست دیگر انتظار ضرورتی نداشت. پنطیکاست با توجه به مفهوم حصاد که در آن نهفته است، به آن دلیل مهم بود که هدف از تعمید در روح القدس، دریافت قدرت برای خدمت بود، به خصوص در مزارع آماده برای حصاد دنیا (جذب مردم به پیام انجیل).
در روز پنطیکاست، توجه زائرینی که در اورشلیم برای عید جمع شده بودند، به طرز اعجاب آوری جلب شد. همه کسانی که از ملیت های مختلف آن جا حضور داشتند، دیدند که شاگردان مسیح هر یک به یکی از زبان های آن ها سخن می گویند. آن ها با تعجب به یکدیگر می گفتند که این چگونه ممکن است؟ با این که این اشخاص جلیلی هستند، ولی به زبان های محلی ما تکلم می کنند، به زبان همان سرزمین هایی که ما در آن جا به دنیا آمده ایم. این اشخاص از سرزمین های پارت، ماد، ایلام، بین النهرین، کپدوکیه، پونتوس، آسیا، فریجیه، پمفلیه، مصر، لیبی، کریت و عربستان و روم بودند. این فهرست سرزمین های بسیاری است که یهودیان از آن مناطق برای عید به اورشلیم آمده بودند. در نتیجه، وقتی آن ها به پیام پطرس پاسخ مثبت دادند، با پیغام انجیل به وطن بازگشتند. به این ترتیب، خدا راه را برای انتشار انجیل مهیا کرد.
از روز پنطیکاست به بعد مشاهده می کنیم که روح القدس به طور فعال در حیات کلیسا حضور دارد و عمل می کند (در بشارت، تعالیم و تحکیم و استوار نمودن کلیسا). روح القدس به شاگردان مسیح (رسولان)، توانایی بخشید تا از سه هزار نفری که توبه در اثر شنیدن موعظه پطرس (فصل دوم اعمال رسولان)، شاگرد بسازند. این شاگردی از طریق انواع مختلف تجربه های آموزنده، رشد و توسعه می یافت. آن ها وقت زیادی را صرف تعلیم گرفتن از رسولان، مشارکت، دعاها و هم چنین مشارکت در غذا خوردن، می کردند (اعمال فصل دوم آیه چهل و دوم). این مشارکت و اتحاد در روح، به آن ها ایمان، محبت و توجهی نسبت به یکدیگر می بخشید که وادارشان می کرد هر آنچه را که داشتند با ایمانداران مسیحی محتاج به شراکت بگذارند. آن ها در همه چیز شریک بودند. هیچکس نمی گفت:" این متعلق به من است و تو نمی توانی از آن برخوردار شوی". بعضی از آن ها حتی اموال خود را فروختند و پول آن را نزد رسولان آوردند تا میان نیازمندان تقسیم شود (فصل دوم آیه چهل و چهارم و فصل چهارم آیه سی و هفتم). وقتی با مخالفت و خطر روبرو می شدند، زمان طولانی در دعا به سر می بردند (فصل چهارم آیات بیست و چهارم تا سی). معجزات به عنوان عجایبی در میان رسولان، توجه را به عیسی معطوف می کرد و به ایمانداران قوت می بخشید.
روح القدس، تمام زندگی آن ها را فرا گرفته بود: پرستش، مشارکت با خدا، بشارت و معجزات همه بخشی از یک تجربه واحد در روح القدس بودند.
با این توصیف، مشکلی در درون کلیسا به وجود آمد. با زیاد شدن تعداد ایمانداران، حسادت و شکایت شکل گرفت. در آن روزگار، بیوه زن ها نمی توانستند در اجتماع بیرون کار کنند. در واقع، بیوه هایی که پسر یا برادر نداشتند از گرسنگی محکوم به مرگ می شدند. بنابراین، کلیسا توسط کمک های مالی برخی از ایمانداران، برای کمک به بیوه زن ها استفاده می کرد.
در میان زنان بیوه، کسانی بودند که از سرزمین های دیگر به اورشلیم بازگشته بودند و فقط به زبان یونانی صحبت می کردند. به این افراد کم تر توجه می شد. برای رفع مشکل، رسولان هفت مرد یونانی زبان و مورد احترام ایمانداران را مسئول تقسیم غذا کردند. با این کار مشکل فیصله یافت و رسولان توانستند توجه خود را متمرکز خدمت تعلیم و موعظه خبر خوش درباره عیسی نمایند.
خدا در سرتاسر کتاب مقدس وعده داده بود که غیر یهودیان را نیز شامل لطف خود خواهد ساخت. این وعده با وعده به ابراهیم آغاز شد (پیدایش فصل دوازدهم آیه سوم و فصل هجدهم آیه هجدهم). در ملاکی فصل اول آیه یازدهم حالتی خاص و مشخص گرفت. این آیه می فرماید:"اسم من در سراسر جهان به وسیله مردم غیر یهود مورد احترام قرار خواهد گرفت". اما پذیرفتن این حقیقت برای یهودیان و حتی مسیحیان یهودی نژاد فوق العاده مشکل بود.
کتاب اعمال رسولان، ادامه ماجرایی است که لوقا در انجیلش شروع کرد و مدت زمانی حدود 30 سال بعد از صعود مسیح را در بر می گیرد. در این مدت کوتاه، کلیسا تاسیس شد و خبر خوش نجات به سرتاسر دنیای آن روزگار یعنی امپراطوری های روم و پارس رسید. توما به قلمرو امپراطوری پارس رفت و تا هند سفر کرد و خبر خوش انجیل را به مردم آن دیار رساند.
کسانی که انجیل را موعظه می کردند، مردمانی معمولی با نقص ها و محدودیت های بشری بودند، اما روح القدس به آن ها قدرت داد تا کلیسا را تاسیس کنند.
کتاب اعمال رسولان از جایی شروع می شود که اناجیل خاتمه می یابند. این کتاب گزارشی است از خدمات رسولان و کار روح القدس. کلیسا که از اورشلیم پا گرفته بود، استحکام پیدا می کند و به سرعت رو به رشد می گذارد. سپس با آزار و اذیت شدیدی روبرو می شود که منجر به پراکنده شدن ایمانداران به مناطق مختلف می گردد. در اثر این پراکندگی، سامری ها ( که نتیجه ازدواج یهودیان با غیر یهودیان در چند قرن قبل از میلاد بوده اند) ، و غیر یهودیان پیغام انجیل را می شنوند و ایمان می آورند. در این پروژه، به پنج نمونه رشد کلیسا در کتاب اعمال رسولان فصل های اول تا یازدهم می پردازیم:
یک. کلیسای اورشلیم (اعمال فصل های اول تا هفتم)
فرمان عیسی مبنی بر ماندن در اورشلیم و جدا نشدن از آن (اعمال رسولان فصل اول آیه هشتم)، فقط برای دریافت روح القدس بود. پس از روز پنطیکاست دیگر انتظار ضرورتی نداشت. پنطیکاست با توجه به مفهوم حصاد که در آن نهفته است، به آن دلیل مهم بود که هدف از تعمید در روح القدس، دریافت قدرت برای خدمت بود، به خصوص در مزارع آماده برای حصاد دنیا (جذب مردم به پیام انجیل).
در روز پنطیکاست، توجه زائرینی که در اورشلیم برای عید جمع شده بودند، به طرز اعجاب آوری جلب شد. همه کسانی که از ملیت های مختلف آن جا حضور داشتند، دیدند که شاگردان مسیح هر یک به یکی از زبان های آن ها سخن می گویند. آن ها با تعجب به یکدیگر می گفتند که این چگونه ممکن است؟ با این که این اشخاص جلیلی هستند، ولی به زبان های محلی ما تکلم می کنند، به زبان همان سرزمین هایی که ما در آن جا به دنیا آمده ایم. این اشخاص از سرزمین های پارت، ماد، ایلام، بین النهرین، کپدوکیه، پونتوس، آسیا، فریجیه، پمفلیه، مصر، لیبی، کریت و عربستان و روم بودند. این فهرست سرزمین های بسیاری است که یهودیان از آن مناطق برای عید به اورشلیم آمده بودند. در نتیجه، وقتی آن ها به پیام پطرس پاسخ مثبت دادند، با پیغام انجیل به وطن بازگشتند. به این ترتیب، خدا راه را برای انتشار انجیل مهیا کرد.
از روز پنطیکاست به بعد مشاهده می کنیم که روح القدس به طور فعال در حیات کلیسا حضور دارد و عمل می کند (در بشارت، تعالیم و تحکیم و استوار نمودن کلیسا). روح القدس به شاگردان مسیح (رسولان)، توانایی بخشید تا از سه هزار نفری که توبه در اثر شنیدن موعظه پطرس (فصل دوم اعمال رسولان)، شاگرد بسازند. این شاگردی از طریق انواع مختلف تجربه های آموزنده، رشد و توسعه می یافت. آن ها وقت زیادی را صرف تعلیم گرفتن از رسولان، مشارکت، دعاها و هم چنین مشارکت در غذا خوردن، می کردند (اعمال فصل دوم آیه چهل و دوم). این مشارکت و اتحاد در روح، به آن ها ایمان، محبت و توجهی نسبت به یکدیگر می بخشید که وادارشان می کرد هر آنچه را که داشتند با ایمانداران مسیحی محتاج به شراکت بگذارند. آن ها در همه چیز شریک بودند. هیچکس نمی گفت:" این متعلق به من است و تو نمی توانی از آن برخوردار شوی". بعضی از آن ها حتی اموال خود را فروختند و پول آن را نزد رسولان آوردند تا میان نیازمندان تقسیم شود (فصل دوم آیه چهل و چهارم و فصل چهارم آیه سی و هفتم). وقتی با مخالفت و خطر روبرو می شدند، زمان طولانی در دعا به سر می بردند (فصل چهارم آیات بیست و چهارم تا سی). معجزات به عنوان عجایبی در میان رسولان، توجه را به عیسی معطوف می کرد و به ایمانداران قوت می بخشید.
روح القدس، تمام زندگی آن ها را فرا گرفته بود: پرستش، مشارکت با خدا، بشارت و معجزات همه بخشی از یک تجربه واحد در روح القدس بودند.
با این توصیف، مشکلی در درون کلیسا به وجود آمد. با زیاد شدن تعداد ایمانداران، حسادت و شکایت شکل گرفت. در آن روزگار، بیوه زن ها نمی توانستند در اجتماع بیرون کار کنند. در واقع، بیوه هایی که پسر یا برادر نداشتند از گرسنگی محکوم به مرگ می شدند. بنابراین، کلیسا توسط کمک های مالی برخی از ایمانداران، برای کمک به بیوه زن ها استفاده می کرد.
در میان زنان بیوه، کسانی بودند که از سرزمین های دیگر به اورشلیم بازگشته بودند و فقط به زبان یونانی صحبت می کردند. به این افراد کم تر توجه می شد. برای رفع مشکل، رسولان هفت مرد یونانی زبان و مورد احترام ایمانداران را مسئول تقسیم غذا کردند. با این کار مشکل فیصله یافت و رسولان توانستند توجه خود را متمرکز خدمت تعلیم و موعظه خبر خوش درباره عیسی نمایند.
خدا در سرتاسر کتاب مقدس وعده داده بود که غیر یهودیان را نیز شامل لطف خود خواهد ساخت. این وعده با وعده به ابراهیم آغاز شد (پیدایش فصل دوازدهم آیه سوم و فصل هجدهم آیه هجدهم). در ملاکی فصل اول آیه یازدهم حالتی خاص و مشخص گرفت. این آیه می فرماید:"اسم من در سراسر جهان به وسیله مردم غیر یهود مورد احترام قرار خواهد گرفت". اما پذیرفتن این حقیقت برای یهودیان و حتی مسیحیان یهودی نژاد فوق العاده مشکل بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر