منتقدان معتقدند که در کتاب پیدایش غیر منطقی است که در روز اول از نور سخن به میان می آید، در حالی که علت این نور (خورشید) سه روز بعد آفریده شد.

 

 

منتقدان معتقدند که در کتاب پیدایش غیر منطقی است که در روز اول از نور سخن به میان می آید، در حالی که علت این نور (خورشید) سه روز بعد آفریده شد.

نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ

تقریبا تمام کسانی که شناخت متوسطی از علم و کتاب مقدس دارند، می توانند به راحتی جواب این ایراد را بدهند. می دانیم که خورشید تنها منبع نور در جهان نیست و مهم تر از این که متن کتاب پیدایش الزاما به این معنی باشد که خورشید در روز چهارم آفریده شد (در زبان عبری، واژه روز به معنای بیست و چهار ساعت و هم چنین دوران طولانی است). تراکم توده های مه و بخار، مانع از رویت خورشید از روی زمین تا روز (دوران) چهارم بوده است. به عبارت دیگر، بعد از این که مه و بخار فرو نشست، خورشید از پشت ابرها نمایان شد. شاید قبل از این، نور خورشید مانند روزهای ابری و مه آلود بر زمین می تابیده است. در چنین حالتی هر چند خورشید قابل رویت نیست، ولی نور آن به زمین می رسد.
در پیدایش فصل اول، آیه دوم به آب اشاره شده است. در واقع همه چیز دلالت بر آن دارد که در نخستین مرحله شکل گیری عالم هستی، توده ای گاز وجود داشته است. آب نیز در حالت گاز نیز می باشد که بخار نامیده می شود. در مرحله اول آفرینش زمین، آب نیز حداقل به صورت بخار وجود داشته و همین آب یکی از دلایل وجود حیات بر روی زمین بوده است. همان طور که می دانیم در فرمول آب، اکسیژن وجود دارد و سلول بدون اکسیژن قادر به رشد و تکثیر نیست.