ناداب و ابيهو و آن آتش غريب

ناداب و ابيهو و آن آتش غريب


ناداب و ابیهو، پسران هارون (برادر موسی) بر خلاف امر خداوند، آتش غیرمجاز بر آتشدان خود نهاده، بر آن بخور گذاشتند و به حضور خداوند تقدیم کردند. ناگاه آتش از حضور خداوند بیرون آمده، آن ها را سوزاند و در همان جا در حضور خدا مردند (لاویان فصل دهم آیات اول و دوم).
هارون (برادر موسی) چهار پسر به نام های ناداب (پسر ارشد)، ابیهو، العازار و ایتامار داشت. هر چهار نفر برای خدمت کاهنی انتخاب و تقدیس شدند تا در خیمه عبادت خدمت کنند، ولی ناداب و ابیهو به علت استفاده از آتش غیرمجاز در حضور خداوند در صحرای سینا مردند.
ناداب و ابیهو متولد مصر بودند و اعمال عظیم خداوند را در جریان واقعه خروج از مصر به چشم دیده بودند. پدرشان هارون و عموی شان موسی را در خدمت خداوند دیده بودند. آن دو در مورد خدا شناختی مستقیم داشتند و با تمام وجودشان از خدا اطاعت می کردند (لاویان فصل هشتم آیه 36).
با این توصیف، آنچه که این دو برادر انجام دادند، اشتباه بود. نخست آن که آن دو اشخاص مناسبی نبودند که دست به بخور بزنند و آن را به خدا تقدیم کنند. این کار یکی از وظایف منحصر به فرد پدرشان، یعنی کاهن اعظم بود (خروج فصل 30 آیات 7 تا 10).
دو برادر هم چنین از ابزار نامناسب استفاده کردند، یعنی به جای این که از آتشدان کاهن اعظم که قبلا توسط روغن مقدس تدهین شده بود استفاده کنند، از آتشدان های خودشان استفاده کردند (خروج فصل 40 آیه 9). سوم این که زمان این کار نیز نامناسب بود، زیرا فقط در روز کفاره می بایست کاهن اعظم بخور را در داخل مقدس ترین جایگاه ببرد. در ضمن حتی در آن زمان هم بایستی تشریفات ویژه ای رعایت می گردید (لاویان فصل 16 آیه اول).
دو برادر بدون مشورت با موسی یا پدرشان، خودسرانه عمل کردند و از فرمانی که موسی از جانب خداوند دریافت کرده بود، اطاعت نکردند. برای سوزاندن بخور از آتش نامناسب استفاده نمودند که کتاب مقدس آن را "آتش غریب" (غیرمجاز) می نامد (لاویان فصل 10 آیه اول). خداوند به کاهن اعظم دستور داده بود که بخور را با زغال هایی که از بالای قربانگاه برنزی برمی داشت بسوزانند (لاویان فصل 16 آیه 12). اما ناداب و ابیهو خودشان آتش را تهیه کردند و خداوند هم آن را نپذیرفت. به نظر می آید عملی که دو برادر انجام دادند خودسرانه و از روی غرور بوده است.
خادم خدا بودن، امری جدی است و خدمت ما باید با هدایت روح القدس و مطابق با کلام خداوند باشد. ناداب و ابیهو در مقام رهبران قوم، وظیفه داشتند از خدا اطاعت کنند، زیرا موقعیت شان طوری بود که به راحتی می توانستند بسیاری را منحرف سازند. ما نیز اگر عدالت و قدوسیت خدا را سرسری بگیریم، با این خطر روبرو خواهیم شد که مرتکب همان اشتباهی شویم که این دو برادر شدند.