نگرش مسیحیت درباره جنگ های صلیبی
به باور مخالفان، مسیحیت مشوق و حامی جنگ های صلیبی بوده است. آیا جنگ های صلیبی مورد تایید مسیحیت بود؟
برای پاسخ به این سئوال، به نکات ذیل توجه کنید:
یک. مسیحیت در واقع همان نگرش عهد جدید است.
دو. مسیح و رسولان هرگز به پیروان خود چنین تعلیم نداده اند که با توسل به زور و اسلحه، به اشاعه و گسترش مسیحیت بپردازند.
سه. یهودیان می خواستند مسیح را پادشاه کنند، اما او موافقت نکرد (یوحنا فصل ششم آیه پانزدهم).
چهار. مسیح به علت شورش مسلحانه دستگیر نشد.
پنج. مسیح بر روی صلیب دشمنان خود را بخشید.
شش. رسولان با کمک روح خدا مسیحیت را در خاورمیانه و اروپا گسترش دادند.
در قرن اول میلادی، هیچ گونه گزارشی از سوی مقامات یهودی، رومی و یونانی
مبنی بر کاربرد سلاح و خشونت توسط مسیحیان ثبت نشده است.
هفت. برای
پروتستان ها فقط نگرش کتاب مقدس مهم است، اما ارتودکس ها و کاتولیک ها آئین
ها و اعتقاداتی دارند که ریشه در کتاب مقدس ندارند. یگانه مرجع برای
استخراج اصول عقاید و نحوه عبادات در پروتستان، کتاب مقدس است. در حالی که
در فرقه های کاتولیک و ارتودکس تعمید کودکان، شیوه تعمید، مجرد بودن کشیش،
تکریم مریم، مرجعیت پاپ، طلب شفاعت از مقدسین، سلسله مراتب کلیسایی، نحوه
برگزاری عشاء ربانی و نظایر این ها، همگی ریشه در اعتقادات فرقه ای دارد.
پیروان کاتولیک و ارتودکس می دانند که در کتاب مقدس به این نکات اشاره
نشده، اما آن ها به این اصول معتقدند، زیرا نکات مذکور نتیجه تصمیمات
رهبران این دو فرقه بوده است.
هشت. جنگ های صلیبی حاصل تفکرات
سیاسی/اقتصادی رهبران فرقه کاتولیک بوده است که هیچ گونه ارتباطی با متن
عهد جدید (تعالیم مسیح و رسولان) ندارد. تفتیش عقاید، محاکمه دانشمندان و
خرید و فروش زمین های بهشت و جهنم، سوزاندن مخالفان از جمله ایمانداران
مسیحی نیز نتیجه سیاست ها و تصمیمات رهبران کاتولیک بوده است. مارتین
لوتر(کشیش کاتولیک) که متوجه تضاد رفتار و عملکرد پاپ ها با متن کتاب مقدس
شد، این فرقه را ترک کرد و نهضت پروتستان را پایه گذاری نمود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر