ای وطـــــن، ای مــادر تاریخ سـاز
ای مـــرا بر خــــاک تـــو روی نیــاز
ای کویـــر تـــــو بهشت جـــان من
عشق جاویدان من، ایـــــــران من
ای زتو هستی گرفته ریشـــــه ام
نیست جز اندیشه ات اندیشه ام
آرشـــــی داری به تیــــــر انداختن
دست بهــــرامی به شیـر انداختن
کــــــــاوه ی آهنگری ضحــاک کش
پتک دشمن افکنی ناپــــــاک کش
رخشی و رستم بر او پــا در رکـاب
تا نبیند دشمنت هـــــرگز به خواب
مرزداران دلـــــیرت جـــــــان به کف
ســـــرفرازان سپاهت صف به صف
خون به دل کردند دشت و نهــــر را
بازگـــردانــدنــد خــــــرمــشــهــر را
ای وطــــــــن ای مــــادر ایـــران من
مــــــادر اجـــداد و فــــرزنــدان مـــن
خـــانه ی من بـانه ی من توس من
هر وجب از خـــــاک تــو ناموس من
ای دریــــغ از تـــو که ویــــران بینمت
بیشه را خـــالی ز شیـــران بینمـت
خاک تو گــر نیست جــــان من مباد
زنده در این بوم و بر یـک تــــن مباد
شاعر:استادعلیرضا شجاع پور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر