آنچه بکارید، همان را درو خواهید کرد (بخش اول)
تجربه نشان داده است وقتی انسان خودخواه باشد، هرگز بهترین های خدا را تجربه نخواهد کرد. اگر می خواهید برکات و معجزات خداوند را در زندگی تان مشاهده کنید، به نیاز مردم توجه نمایید. به عنوان مثال، امروز در مراسم خاکسپاری خانمی شرکت کردم که فرزندانش قادر به تامین مخارج تدارکات کفن و دفن و مراسم یابود نبودند. اما دوستان آن خانم، کلیه هزینه ها را پرداخت نمودند. دلیلش هم کمک و دلسوزی آن زن به مردم در زمان حیاتش بر زمین بود. او از حداقل امکانات خود یعنی محبت و سلامتی نسبی خود، برای بشارت انجیل، خدمات کلیسایی و کمک رسانی به دیگران استفاده کرد. در نتیجه، خداوند هم به او وفادار ماند و تمام مخارج مربوط به کفن و دفن و مراسم را از طریق دوستانش تامین کرد. این دوستان، همان کسانی بودند که در زمان مصیبت و مشکلات به کمک، دعا و تسلی احتیاج داشتند. آن خانم علی رغم مشکلات شخصی، به کمک آنان شتافت.
چه می شود اگر کشاورزی تصمیم بگیرد که دیگر کشت و کار را کنار بگذارد و بنشیند تا محصول خود به خود برسد؟ اگر تا آخر عمرش منتظر بماند، محصولی را نخواهد دید. چرا؟ زیرا او باید دانه ای را در زمین بکارد. این اصلی است که خدا بنا نهاده. کلام خدا می فرماید:"هیچکس خدا را نمی تواند فریب دهد، زیرا هر شخص هر چه بکارد، همان را درو خواهد کرد" (غلاطیان فصل ششم آیه هفتم). به همین ترتیب، اگر دانه نیکی بکاریم، محصول نیکی هم درو خواهیم کرد. اگر می خواهید شادی درو کنید، باید با شاد کردن مردم، دانه های شادی بکارید. اگر می خواهید برکات مالی درو کنید، باید در زندگی دیگران دانه های مالی بکارید. اگر می خواهید دوستی درو کنید، باید دانه محبت بکارید.
دلیل این که مردم در امور مختلف زندگی رشد و ترقی نمی کنند این است که چیزی نمی کارند. آن ها زندگی خودمحورانه ای دارند. بعضی می گویند:"من یک عالم مشکلات دارم. چطور می توانم با این مشکلات کمرشکن، این بحران ها که گریبانم را گرفته، به مردم کمک کنم. این مردم هستند که باید به من کمک کنند!"
در پاسخ باید بگویم که فقط یک راه وجود دارد: کاشتن دانه. این راهی است که می توانید از مخمصه بیرون بیایید. اگر می خواهید خدا مشکل تان را حل کند، کمک کنید تا مشکل مردم حل شود. باید یاد بگیرید دانه هایی بکارید.
در دوران باستان، قحطی بزرگی در سرزمین کنعان (مکانی که امروز فلسطین و اسرائیل نامیده می شود) حادث شد. مردم آب و غذا نداشتند. در این هنگام اسحاق (پسر ابراهیم)، کاری کرد که با عقل سلیم جور در نمی آمد. کلام خدا می فرماید:"اسحاق به زراعت مشغول شد و در آن سال صد برابر بذری که کاشته بود، درو کرد، زیرا خداوند او را برکت داده بود" (پیدایش فصل بیست و ششم آیه 12). اسحاق در زمان نیاز، منتظر و بیکار نشد. انتظار نداشت شخص دیگری به کمکش بشتابد. او به ایمان رفتار کرد. او در اوج قحطی، دانه هایی را کاشت و خداوند هم به طور مافوق طبیعی آن دانه ها را آنقدر زیاد کرد که اسحاق بی نیاز شد.
شاید امروز شما هم دچار قحطی شده باشید. مثلا قحطی مالی. ممکن است به شفا احتیاج داشته باشید. یا به یک دوست و همدم احتیاج دارید. شاید نیازمند به آرامش در خانه تان هستید. نیاز شما هر چه باشد، باید بدانید اگر به دیگران کمک کنید، خدا هم به شما کمک خواهد کرد. به جای حسادت و تراشیدن مانع برای پیشرفت و ترقی دیگران، به رشد و موفقیت آنان کمک کنید. کلام خدا می فرماید:"به سبب بدکاران خود را آزرده خاطر نکن و بر آدم های شرور حسد مبر. بر خداوند توکل نما و نیکویی کن تا در زمین خود در کمال امنیت زندگی کنی" (مزمور سی و هفتم آیات اول تا سوم). کلام خدا تعلیم می دهد که به هنگام مشکلات و سختی، دو کار باید انجام داد: اول، باید به خدا اعتماد کنیم و دوم باید برویم و کار نیکی انجام دهیم. اگر هم هیچ پولی ندارید، برای کسی کاری انجام دهید. مثلا نظافت کنید. چمن ها را بزنید. تعمیر کنید. دعا کنید. انجیل را بشارت دهید. برای رفع مشکل او، چاره ای بیندیشید. شیرینی درست کنید. خلاصه یک کاری انجام دهید تا دانه ای کاشته شود.
اگر تنها یا بدون دوست هستید، ماه در پی ماه در خانه ننشینید و برای خود افسوس بخورید. بروید و برای خود دوستان فراهم کنید. به بیمارستان یا آسایشگاه سالمندان بروید و کسی را بیابید و او را خوشحال کنید. اگر شروع به کاشتن دانه های دوستی کنید، خدا شخص خارق العاده ای را به زندگی شما می آورد. وقتی مردم را شاد کنید، خدا کاری می کند که زندگی شما سرشار از شادی و خوشی شود.
به جای این که "نیاز محور" باشید، "دانه محور" باشید، آنگاه معجزات و برکات خدا شما را تعقیب و غافلگیر خواهند کرد.
تجربه نشان داده است وقتی انسان خودخواه باشد، هرگز بهترین های خدا را تجربه نخواهد کرد. اگر می خواهید برکات و معجزات خداوند را در زندگی تان مشاهده کنید، به نیاز مردم توجه نمایید. به عنوان مثال، امروز در مراسم خاکسپاری خانمی شرکت کردم که فرزندانش قادر به تامین مخارج تدارکات کفن و دفن و مراسم یابود نبودند. اما دوستان آن خانم، کلیه هزینه ها را پرداخت نمودند. دلیلش هم کمک و دلسوزی آن زن به مردم در زمان حیاتش بر زمین بود. او از حداقل امکانات خود یعنی محبت و سلامتی نسبی خود، برای بشارت انجیل، خدمات کلیسایی و کمک رسانی به دیگران استفاده کرد. در نتیجه، خداوند هم به او وفادار ماند و تمام مخارج مربوط به کفن و دفن و مراسم را از طریق دوستانش تامین کرد. این دوستان، همان کسانی بودند که در زمان مصیبت و مشکلات به کمک، دعا و تسلی احتیاج داشتند. آن خانم علی رغم مشکلات شخصی، به کمک آنان شتافت.
چه می شود اگر کشاورزی تصمیم بگیرد که دیگر کشت و کار را کنار بگذارد و بنشیند تا محصول خود به خود برسد؟ اگر تا آخر عمرش منتظر بماند، محصولی را نخواهد دید. چرا؟ زیرا او باید دانه ای را در زمین بکارد. این اصلی است که خدا بنا نهاده. کلام خدا می فرماید:"هیچکس خدا را نمی تواند فریب دهد، زیرا هر شخص هر چه بکارد، همان را درو خواهد کرد" (غلاطیان فصل ششم آیه هفتم). به همین ترتیب، اگر دانه نیکی بکاریم، محصول نیکی هم درو خواهیم کرد. اگر می خواهید شادی درو کنید، باید با شاد کردن مردم، دانه های شادی بکارید. اگر می خواهید برکات مالی درو کنید، باید در زندگی دیگران دانه های مالی بکارید. اگر می خواهید دوستی درو کنید، باید دانه محبت بکارید.
دلیل این که مردم در امور مختلف زندگی رشد و ترقی نمی کنند این است که چیزی نمی کارند. آن ها زندگی خودمحورانه ای دارند. بعضی می گویند:"من یک عالم مشکلات دارم. چطور می توانم با این مشکلات کمرشکن، این بحران ها که گریبانم را گرفته، به مردم کمک کنم. این مردم هستند که باید به من کمک کنند!"
در پاسخ باید بگویم که فقط یک راه وجود دارد: کاشتن دانه. این راهی است که می توانید از مخمصه بیرون بیایید. اگر می خواهید خدا مشکل تان را حل کند، کمک کنید تا مشکل مردم حل شود. باید یاد بگیرید دانه هایی بکارید.
در دوران باستان، قحطی بزرگی در سرزمین کنعان (مکانی که امروز فلسطین و اسرائیل نامیده می شود) حادث شد. مردم آب و غذا نداشتند. در این هنگام اسحاق (پسر ابراهیم)، کاری کرد که با عقل سلیم جور در نمی آمد. کلام خدا می فرماید:"اسحاق به زراعت مشغول شد و در آن سال صد برابر بذری که کاشته بود، درو کرد، زیرا خداوند او را برکت داده بود" (پیدایش فصل بیست و ششم آیه 12). اسحاق در زمان نیاز، منتظر و بیکار نشد. انتظار نداشت شخص دیگری به کمکش بشتابد. او به ایمان رفتار کرد. او در اوج قحطی، دانه هایی را کاشت و خداوند هم به طور مافوق طبیعی آن دانه ها را آنقدر زیاد کرد که اسحاق بی نیاز شد.
شاید امروز شما هم دچار قحطی شده باشید. مثلا قحطی مالی. ممکن است به شفا احتیاج داشته باشید. یا به یک دوست و همدم احتیاج دارید. شاید نیازمند به آرامش در خانه تان هستید. نیاز شما هر چه باشد، باید بدانید اگر به دیگران کمک کنید، خدا هم به شما کمک خواهد کرد. به جای حسادت و تراشیدن مانع برای پیشرفت و ترقی دیگران، به رشد و موفقیت آنان کمک کنید. کلام خدا می فرماید:"به سبب بدکاران خود را آزرده خاطر نکن و بر آدم های شرور حسد مبر. بر خداوند توکل نما و نیکویی کن تا در زمین خود در کمال امنیت زندگی کنی" (مزمور سی و هفتم آیات اول تا سوم). کلام خدا تعلیم می دهد که به هنگام مشکلات و سختی، دو کار باید انجام داد: اول، باید به خدا اعتماد کنیم و دوم باید برویم و کار نیکی انجام دهیم. اگر هم هیچ پولی ندارید، برای کسی کاری انجام دهید. مثلا نظافت کنید. چمن ها را بزنید. تعمیر کنید. دعا کنید. انجیل را بشارت دهید. برای رفع مشکل او، چاره ای بیندیشید. شیرینی درست کنید. خلاصه یک کاری انجام دهید تا دانه ای کاشته شود.
اگر تنها یا بدون دوست هستید، ماه در پی ماه در خانه ننشینید و برای خود افسوس بخورید. بروید و برای خود دوستان فراهم کنید. به بیمارستان یا آسایشگاه سالمندان بروید و کسی را بیابید و او را خوشحال کنید. اگر شروع به کاشتن دانه های دوستی کنید، خدا شخص خارق العاده ای را به زندگی شما می آورد. وقتی مردم را شاد کنید، خدا کاری می کند که زندگی شما سرشار از شادی و خوشی شود.
به جای این که "نیاز محور" باشید، "دانه محور" باشید، آنگاه معجزات و برکات خدا شما را تعقیب و غافلگیر خواهند کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر