بررسی دو نوع دعا!!!! ان هم دو دعای متفاوت!!!
امروز ما می‌خواهیم مثل دعای فریسی و باجگیر را بررسی کنیم و یاد بگیریم که چرا خداوند یکی را پذیرفت و دیگری را نپذیرفت. این حکایت در لوقا 18: 9- 14 یافت می‌شود: «و این مَثَل را آورد برای بعضی كه بر خود اعتماد می‌داشتند كه عادل بودند و دیگران را حقیر می‌شمردند. كه «دو نفر یكی فریسی و دیگری باجگیر به هیكل رفتند تا عبادت كنند. آن فریسی ایستاده بدینطور با خود دعا كرد كه خدایا تو را شكر می‌كنم كه مثل سایر مردم حریص و ظالم و زناكار نیستم و نه مثل این باجگیر، هر هفته دو مرتبه روزه می‌دارم و از آنچه پیدا می‌كنم ده‌یک می‌دهم. امّا آن باجگیر دور ایستاده نخواست چشمان خود را به سوی آسمان بلند كند بلكه به سینه خود زده گفت، خدایا بر من گناهكار ترحّم فرما. به شما می‌گویم كه این شخص، عادل كرده شده به خانه خود رفت به خلاف آن دیگر، زیرا هر كه خود را برافرازد، پست گردد و هر كس خویشتن را فروتن سازد، سرافرازی یابد.»
«عیسی این مَثَل را آورد برای بعضی كه بر خود اعتماد می‌داشتند كه عادل بودند و دیگران را حقیر می‌شمردند» (لوقا 18: 9)
عیسی این مثل را برای کسانی گفت که به خود اعتماد داشتند و مطمئن بودند اعمال نیکویشان آن‌ها را نزد خدا عادل می‌سازد. این افراد، افرادی بودند که کارهای نیکو انجام می‌دادند و فکر می‌کردند که چون انسان‌ها ایشان را تحسین می‌کنند خدا نیز آن‌ها را تحسین خواهد نمود. اما امثال 14: 12 به ما می‌گوید که «راهی هست كه به نظر آدمی مستقيم می‌نمايد، اما عاقبت آن، طُرق موت است».
اشتباهی که آن‌ها مرتکب می‌شدند این بود که به‌جای این‌که به مسائل از دید خدا نگاه کنند، از دید انسان نگاه می‌کردند. عیسی قبلاً در لوقا 16: 15 نیز با افرادی مانند این‌ها روبه‌رو شده بود: «شما هستيد كه خود را پيش مردم عادل می‌نماييد، ليكن خدا عارف دلهای شماست. زيرا كه آنچه نزد انسان مرغوب است، نزد خدا مكروه است.».
«دو نفر یكی فریسی و دیگری باجگیر به هیكل رفتند تا عبادت كنند.» (لوقا 18: 10).
عیسی با معرفی بهترین و بدترین گروه جامعه، یعنی فریسیان و باجگیران، شروع می‌کند.
فریسیان:
فرقه‌ای از یهودیت بودند. نام آن‌ها به معنی «مجزّا» بود. آن‌ها سعی می‌کردند با پیروی کامل از شریعت جدا از افراد کافر و بی‌خدا زندگی کنند.
به بسیاری از همان چیزهایی که مسیحیان معتقدند اعتقاد داشتند (قیام از مردگان، پاداش‌ها و جزاهای آینده، فرشتگان، دیوها، ارادۀ خدا و کتب عهد عتیق).
به اعمال نیکویی همچون غذا دادن به فقرا، ملاقات کردن بیماران و مراقبت از ایتام بسیار تأکید می‌کردند.
مورد علاقه و احترام مردم بودند. مادران دعا می‌کردند که پسرانشان فریسی شوند.
باجگیران:
برای روم کار می‌کردند. دولت روم خراج‌های خودشان را جمع نمی‌کرد. آن‌ها امپراطوری را به بخش‌های مختلف تقسیم کردند و سپس در هر بخش حقوق جمع‌آوری خراج را می‌فروختند.
اغلب یهودی بودند و خائن تلقی می‌شدند زیرا به روم خدمت می‌کردند.
پولشان را با پول زیاد گرفتن از مردم به‌دست می‌آوردند. برای مثال، اگر روم می‌گفت که شخصی 100 تومان بدهکار است، باجگیر از او 200 تومان می‌گرفت و نیمی از آن پول را به جیب می‌زد.
به‌عنوان افرادی توصیف می‌شدند که «حریص و ظالم و زناكار» بودند.
اکنون ما انتظار داریم که این فریسی نزد خدا عادل باشد و باجگیر محکوم شود. اما مثل این‌طور پیش نمی‌رود.
دعاها :
«آن فریسی ایستاده بدینطور با خود دعا كرد
كه خدایا تو را شكر می‌كنم كه مثل سایر مردم حریص و ظالم و زناكار نیستم
و نه مثل این باجگیر، هر هفته دو مرتبه روزه می‌دارم
و از آنچه پیدا می‌كنم ده‌یک می‌دهم.» (لوقا 18: 11- 12).
بررسی دعای فریسی :
1) این فریسی هیچ اشاره‌ای به گناه خود نمی‌کند. افراد معمولاً گناه را در دیگران می‌بینند نه در خودشان.
2) این فریسی اعمال مذهبی خود را به‌عنوان دلیلی که احساس می‌کند نزد خدا عادل است، بیان می‌کند.
بررسی دعای باجگیر:
«امّا آن باجگیر دور ایستاده نخواست چشمان خود را به سوی آسمان بلند كند
بلكه به سینه خود زده گفت،
خدایا بر من گناهكار ترحّم فرما.» (لوقا 18: 13).
اول یوحنا 1: 9 به ما این‌طور می‌گوید: «اگر به گناهان خود اعتراف كنيم، او امين و عادل است تا گناهان ما را بيامرزد و ما را از هر ناراستی پاک سازد.». این کاری است که باجگیر انجام داد. او می‌دانست که گناهش بزرگ بود و هیچ راهی برای پرداختن بهای گناهش نداشت، بنابراین صرفاً از خدا طلب بخشش کرد.
امروز ما می‌خواهیم مثل دعای فریسی و باجگیر را بررسی کنیم و یاد بگیریم که چرا خداوند یکی را پذیرفت و دیگری را نپذیرفت. این حکایت در لوقا 18: 9- 14 یافت می‌شود: «و این مَثَل را آورد برای بعضی كه بر خود اعتماد می‌داشتند كه عادل بودند و دیگران را حقیر می‌شمردند. كه «دو نفر یكی فریسی و دیگری باجگیر به هیكل رفتند تا عبادت كنند. آن فریسی ایستاده بدینطور با خود دعا كرد كه خدایا تو را شكر می‌كنم كه مثل سایر مردم حریص و ظالم و زناكار نیستم و نه مثل این باجگیر، هر هفته دو مرتبه روزه می‌دارم و از آنچه پیدا می‌كنم ده‌یک می‌دهم. امّا آن باجگیر دور ایستاده نخواست چشمان خود را به سوی آسمان بلند كند بلكه به سینه خود زده گفت، خدایا بر من گناهكار ترحّم فرما. به شما می‌گویم كه این شخص، عادل كرده شده به خانه خود رفت به خلاف آن دیگر، زیرا هر كه خود را برافرازد، پست گردد و هر كس خویشتن را فروتن سازد، سرافرازی یابد.»
«عیسی این مَثَل را آورد برای بعضی كه بر خود اعتماد می‌داشتند كه عادل بودند و دیگران را حقیر می‌شمردند» (لوقا 18: 9)
عیسی این مثل را برای کسانی گفت که به خود اعتماد داشتند و مطمئن بودند اعمال نیکویشان آن‌ها را نزد خدا عادل می‌سازد. این افراد، افرادی بودند که کارهای نیکو انجام می‌دادند و فکر می‌کردند که چون انسان‌ها ایشان را تحسین می‌کنند خدا نیز آن‌ها را تحسین خواهد نمود. اما امثال 14: 12 به ما می‌گوید که «راهی هست كه به نظر آدمی مستقيم می‌نمايد، اما عاقبت آن، طُرق موت است».
اشتباهی که آن‌ها مرتکب می‌شدند این بود که به‌جای این‌که به مسائل از دید خدا نگاه کنند، از دید انسان نگاه می‌کردند. عیسی قبلاً در لوقا 16: 15 نیز با افرادی مانند این‌ها روبه‌رو شده بود: «شما هستيد كه خود را پيش مردم عادل می‌نماييد، ليكن خدا عارف دلهای شماست. زيرا كه آنچه نزد انسان مرغوب است، نزد خدا مكروه است.».
«دو نفر یكی فریسی و دیگری باجگیر به هیكل رفتند تا عبادت كنند.» (لوقا 18: 10).
عیسی با معرفی بهترین و بدترین گروه جامعه، یعنی فریسیان و باجگیران، شروع می‌کند.
فریسیان:
فرقه‌ای از یهودیت بودند. نام آن‌ها به معنی «مجزّا» بود. آن‌ها سعی می‌کردند با پیروی کامل از شریعت جدا از افراد کافر و بی‌خدا زندگی کنند.
به بسیاری از همان چیزهایی که مسیحیان معتقدند اعتقاد داشتند (قیام از مردگان، پاداش‌ها و جزاهای آینده، فرشتگان، دیوها، ارادۀ خدا و کتب عهد عتیق).
به اعمال نیکویی همچون غذا دادن به فقرا، ملاقات کردن بیماران و مراقبت از ایتام بسیار تأکید می‌کردند.
مورد علاقه و احترام مردم بودند. مادران دعا می‌کردند که پسرانشان فریسی شوند.
باجگیران:
برای روم کار می‌کردند. دولت روم خراج‌های خودشان را جمع نمی‌کرد. آن‌ها امپراطوری را به بخش‌های مختلف تقسیم کردند و سپس در هر بخش حقوق جمع‌آوری خراج را می‌فروختند.
اغلب یهودی بودند و خائن تلقی می‌شدند زیرا به روم خدمت می‌کردند.
پولشان را با پول زیاد گرفتن از مردم به‌دست می‌آوردند. برای مثال، اگر روم می‌گفت که شخصی 100 تومان بدهکار است، باجگیر از او 200 تومان می‌گرفت و نیمی از آن پول را به جیب می‌زد.
به‌عنوان افرادی توصیف می‌شدند که «حریص و ظالم و زناكار» بودند.
اکنون ما انتظار داریم که این فریسی نزد خدا عادل باشد و باجگیر محکوم شود. اما مثل این‌طور پیش نمی‌رود.
دعاها :
«آن فریسی ایستاده بدینطور با خود دعا كرد
كه خدایا تو را شكر می‌كنم كه مثل سایر مردم حریص و ظالم و زناكار نیستم
و نه مثل این باجگیر، هر هفته دو مرتبه روزه می‌دارم
و از آنچه پیدا می‌كنم ده‌یک می‌دهم.» (لوقا 18: 11- 12).
بررسی دعای فریسی :
1) این فریسی هیچ اشاره‌ای به گناه خود نمی‌کند. افراد معمولاً گناه را در دیگران می‌بینند نه در خودشان.
2) این فریسی اعمال مذهبی خود را به‌عنوان دلیلی که احساس می‌کند نزد خدا عادل است، بیان می‌کند.
بررسی دعای باجگیر:
«امّا آن باجگیر دور ایستاده نخواست چشمان خود را به سوی آسمان بلند كند
بلكه به سینه خود زده گفت،
خدایا بر من گناهكار ترحّم فرما.» (لوقا 18: 13).
اول یوحنا 1: 9 به ما این‌طور می‌گوید: «اگر به گناهان خود اعتراف كنيم، او امين و عادل است تا گناهان ما را بيامرزد و ما را از هر ناراستی پاک سازد.». این کاری است که باجگیر انجام داد. او می‌دانست که گناهش بزرگ بود و هیچ راهی برای پرداختن بهای گناهش نداشت، بنابراین صرفاً از خدا طلب بخشش کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر