شواهد تاریخی قرن اول میلادی درباره مصلوب شدن مسیح
بر خلاف باور مخالفان مسیحیت، مدارک و شواهد مسلم تاریخی درباره مرگ مسیح وجود دارد. مورخین و نویسندگان غیر مسیحی قرن اول میلادی به مرگ مسیح اشاره کرده اند.
در کتاب تلمود یهودیان نوشته شده است که در شامگاه عید فصح، یشوع ناصری را اعدام کردند. "یشوع" تلفظ اصلی نام عیسی در زبان عبری است و اشاره به او تحت عنوان ناصری، ارتباط این شخص را با عیسی مسیح محکم تر می سازد. هم چنین اشاره به این نکته که مصلوب شدن مسیح در عید فصح با یوحنا فصل نوزدهم آیه چهاردم توافق دارد. این متن گزارش تلمود به روشنی تاریخی بودن عیسی و مرگ او را تایید می کند. هم چنین دست داشتن مقامات یهودی در محکومیت او را مورد تایید قرار می دهد، اما می کوشد عمل آنان را توجیه کند. در تلمود حتی به معجزات عیسی اشاره می شود، اما آن ها را جادوگری و شعبده بازی جلوه می دهد، همان واکنشی که نویسندگان اناجیل از مخالفان مسیح ذکر کرده اند (مرقس فصل سوم آیه بیست و دوم متی فصل نهم آیه سی و چهارم، متی فصل دوازدهم آیه بیست و چهارم).
لوسیان مورخ و نویسنده یونانی از مسیح به عنوان مردی که به خاطر آوردن آئینی جدید به جهان، در فلسطین مصلوب شد، صحبت می کند.
تالوس مورخ قرن اول میلادی در حدود سال 52 میلادی از تاریکی که در زمان مصلوب شدن عیسی زمین را فرا گرفت، سخن گفت و از آن به عنوان کسوف یاد کرد.
نامه مارا به سراپیون در حدود 73 میلادی که در موزه بریتانیا نگه داری می شود، از مرگ عیسی سخن می گوید و می پرسد:"یهودیان از کشتن مسیح چه نفعی بردند؟"
فلاویوس یوسفوس، مورخ یهودی معاصر مسیح چنین گزارش داده است:"پیلاطس به پیشنهاد مردان مهم و صاحب نفوذ بین ما، او را محکوم به صلیب کرد."
مورخ رومی به نام کرنلیوس تاسیتوس در کتاب مشهور خود "سالنامه" نوشته است:"مرد حکیمی که نامش عیسی بود، پیلاطس او را به مرگ محکوم کرد." او هم چنین اشاره می کند که شاگردان عیسی اظهار کردند که مسیح سه روز بعد از مصلوب شدن، زنده بر آن ها ظاهر شد.
فلگون، مورخ رومی، در کتاب "تاریخ نگاری" خود از مرگ و قیام عیسی مسیح گزارش می دهد:"عیسی وقتی زنده بود، هیچ کاری برای رهایی خود نکرد، اما پس از مرگ برخاست و نشانه های محکومیت خود و جای زخم های خود را که با میخ سوراخ شده بود، نشان داد." فلگون حتی از ذکر این نکته غافل نمانده که در زمان فرمانروایی طیبریوس قیصر که عیسی ظهور کرد و مصلوب شد، کسوف و به دنبال آن زلزله عظیمی روی داد.
سوینونیوس مورخ رومی و از مقامات دربار و نگارنده سالنامه های دربار روم، چنین گزارش داده است که مسیحیان به خاطر اعتقادشان به این که عیسی مسیح واقعا زیست، مرد و بار دیگر زنده شد، شکنجه می شوند و می میرند.
بر خلاف باور مخالفان مسیحیت، مدارک و شواهد مسلم تاریخی درباره مرگ مسیح وجود دارد. مورخین و نویسندگان غیر مسیحی قرن اول میلادی به مرگ مسیح اشاره کرده اند.
در کتاب تلمود یهودیان نوشته شده است که در شامگاه عید فصح، یشوع ناصری را اعدام کردند. "یشوع" تلفظ اصلی نام عیسی در زبان عبری است و اشاره به او تحت عنوان ناصری، ارتباط این شخص را با عیسی مسیح محکم تر می سازد. هم چنین اشاره به این نکته که مصلوب شدن مسیح در عید فصح با یوحنا فصل نوزدهم آیه چهاردم توافق دارد. این متن گزارش تلمود به روشنی تاریخی بودن عیسی و مرگ او را تایید می کند. هم چنین دست داشتن مقامات یهودی در محکومیت او را مورد تایید قرار می دهد، اما می کوشد عمل آنان را توجیه کند. در تلمود حتی به معجزات عیسی اشاره می شود، اما آن ها را جادوگری و شعبده بازی جلوه می دهد، همان واکنشی که نویسندگان اناجیل از مخالفان مسیح ذکر کرده اند (مرقس فصل سوم آیه بیست و دوم متی فصل نهم آیه سی و چهارم، متی فصل دوازدهم آیه بیست و چهارم).
لوسیان مورخ و نویسنده یونانی از مسیح به عنوان مردی که به خاطر آوردن آئینی جدید به جهان، در فلسطین مصلوب شد، صحبت می کند.
تالوس مورخ قرن اول میلادی در حدود سال 52 میلادی از تاریکی که در زمان مصلوب شدن عیسی زمین را فرا گرفت، سخن گفت و از آن به عنوان کسوف یاد کرد.
نامه مارا به سراپیون در حدود 73 میلادی که در موزه بریتانیا نگه داری می شود، از مرگ عیسی سخن می گوید و می پرسد:"یهودیان از کشتن مسیح چه نفعی بردند؟"
فلاویوس یوسفوس، مورخ یهودی معاصر مسیح چنین گزارش داده است:"پیلاطس به پیشنهاد مردان مهم و صاحب نفوذ بین ما، او را محکوم به صلیب کرد."
مورخ رومی به نام کرنلیوس تاسیتوس در کتاب مشهور خود "سالنامه" نوشته است:"مرد حکیمی که نامش عیسی بود، پیلاطس او را به مرگ محکوم کرد." او هم چنین اشاره می کند که شاگردان عیسی اظهار کردند که مسیح سه روز بعد از مصلوب شدن، زنده بر آن ها ظاهر شد.
فلگون، مورخ رومی، در کتاب "تاریخ نگاری" خود از مرگ و قیام عیسی مسیح گزارش می دهد:"عیسی وقتی زنده بود، هیچ کاری برای رهایی خود نکرد، اما پس از مرگ برخاست و نشانه های محکومیت خود و جای زخم های خود را که با میخ سوراخ شده بود، نشان داد." فلگون حتی از ذکر این نکته غافل نمانده که در زمان فرمانروایی طیبریوس قیصر که عیسی ظهور کرد و مصلوب شد، کسوف و به دنبال آن زلزله عظیمی روی داد.
سوینونیوس مورخ رومی و از مقامات دربار و نگارنده سالنامه های دربار روم، چنین گزارش داده است که مسیحیان به خاطر اعتقادشان به این که عیسی مسیح واقعا زیست، مرد و بار دیگر زنده شد، شکنجه می شوند و می میرند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر